فانوسکهای بی تحمل ..... یه دشت سرد و خالی از گل
روزهای بی خاطره من ..... حضورت از ثانیه ها کم
تو موندگارِ شرقی اما ..... من رهسپار مغرب سرد
درگیر هجرتی غریبم ..... همراه باد تند ولگرد
تو نبض آخرین ترانه .... تُو فصل اول سکوتی
برای تک خاطره من ..... اون که نمرده بود تو بودی
تو مثل کوهی پر غروری .....مثل ستاره غرق نوری
اما برای قلب خستم .... تو مثل خورشیدغروبی
تو اولین نم نم ی بارون ..... برای خشکی بیابون
من آخرین باد خزونم ..... برای برگهای خیابون
روزهای بی خاطره من ..... پر از هیاهوی سکوته
اون که من و زنده نگه داشت ..... تنها فقط یاد تو بوده

تُوی پوچی حقیقت ..... به یه رویا خوش خیالم
تُو شبای بی ستارم ..... تُو خیالم تورو دارم
میدونم که با تو موندن ..... یه خیال که محاله
آخر ِ عاشقی ما ..... معنی تلخ یه فاله
حالا تُو اطاق سردم ..... دردحسرت دریچه
غم دوریه نگاهت ..... تُو وجود من میپیچه
فکر میکردی همه حرفام ..... واسه داشتنت هوس بود
قکر میکردی که دل من ..... برای عشقت قفس بود
باورم نکردی اما ..... من هنوز دل به تو بستم
میدونم محالی اما ..... چشم به راه تو نشستم
اما آخرین نفس رو ..... با سکوت بدرقه کردی
ذهن آشفتهّ من رو ..... پرِ از دغدغه کردی
فکر میکردی همه حرفام ..... واسه داشتنت حوس بود
قکر میکردی که دل من ..... برای عشقت قفس بود
ای که از اول جاده ..... به سکوت شدی گرفتار
من و از خاطره کم کن ..... تا ابد خدانگهدار

اهل نفرین نبودم .... خودت میدونی
سردو غمگین نبودم ..... خودت میدونی
با تو یا بی تو برام فرقی نداره ..... مثل شب سیاست دلت رنگی نداره
من و زندونی نکن تو کنج قلبت ...... الهی بیاد برام پیغوم مرگت
با تو . تُو زندون تو مردم عزیزم ...... دیگه احساسی ندارم اشک بریزم
من نگاهم به نگات گرم هنوزم ..... تُوی دوزخ چشات دارم میسوزم
الهی که روی خوش هرگز نبینی ...... تا که زنده ای تُو کنج غم بشینی
الهی که روز و شب برات سیاه شه ..... همه دقایقت باد هوا شه
دارم از تو رو دلم یه زخم کهنه ..... روی زخمات روزگار نمک بپاشه

اون روزها ما دلی داشتیم واسه بردن


‌جونی داشتیم واسه مردن


کسی بودیم،کاری داشتیم


پاییز و بهاری داشتیم


تو سرها ما سری داشتیم


عشقی و دلبری داشتیم


کسی آمد که حرف عشق و با ما زد


دل ترسوی ما هم دل به دریا زد


به یک دریای طوفانی دل ما رفته مهمانی


چه دوره ساحلش، از دور پیدا نیست


یه عمری راه و در قدرت ما نیست


باید پارو نزد ، وا داد


باید دل رو به دریا داد،


خودش می بردت هرجا دلش خواست


به هر جا برد بدون ساحل همون جاست.


به امیدی که ساحل داره این دریا


به امیدی که آروم میشه تا فردا


به امیدی که این دریا فقط شاه ماهی داره


به عشقی که نمی بینی شبهاش و بی ستاره


دل ما رفته مهمانی،


به یک دریای طوفانی ،


باید پارو نزد ، وا داد


باید دل رو ، به دریا داد

خودش می بردت هر جا دلش خواست


به هر جا برد، بدون ساحل همون جاست..

نوشته های دیگران ()

جای تو خالی

زود زودی ! دیر دیرم
من یه آواز اسیرم
تو مثه ماه هلالی ! نازنین ! جای تو خالی !
زیر ضربه های رگبار
تشنه ام ! تشنه ی دیدار
من رو به خاطره نسپار
نگو رویای محالی ! نازنین ! جای تو خالی !
خسیم از حضور بارون
من رو از سرما نترسون
توی چله ی زمستون
لحظه ی تحویل سالی ! نازنین ! جای تو خالی !
بی تو گریون با تو شادم
ای علاقه ی دمادم
سیب جادویی آدم
مجرمی اما زلالی ! نازنین ! جای تو خالی !
وقتی بودی زنده بودم
دل از اینجا کنده بودم
مثل یه پرنده بودم
حالا تو شکسته بالی ‚ نازنین ! جای تو خالی !
مثه رقص برگ زردی
به شهاب شب نوردی
خواب دیدم که برمی گردی
توی کنج خوش خیالی ‚ نازنین ! جای تو خالی

تنهائی جای پایش را عمیق تر
و ماندن در این غربت
لحظه های غرق در مرداب را
شدت بخشیده

مانند شاخه ای خشک شکننده
و چون عمر یک حباب
لحظه های شیرین، کوتاه
کوره راه خوشبختی، تاریک و متروک
زمان در تسخیر پائیز
و من
همچنان در انتظار بهار ....

بگذار

بگذار در این قصه
پروانه سرمست بماند
بلبل بخواند
دشت بخندد
چهرۀ من و تو
شاداب بماند

بگذار که بد خواه بداند
در سیطرۀ ما
سَر خود ، اگر از دربیآید
نتواند ، نتواند .

اُبهت رؤیا

بالهایم را بگستران
تا در آسمان دشت وجودت به پرواز در آیم
ودر آن بلندی
نظاره گر وجود پر ابهّتت باشم

بالهایم را بگستران
تا به ابرهای خیالت برسم
و با تصورات شیرینت
همنشین شوم
ای بی همتای من
بالهایم را بگستران تا بی پروا بسویت پَر کشم
و در آسمان آبیت به انتظار نشینم . 

نوشته های دیگران ()

ای کاش چشمانت ظریحی داشت همچون رنگین کمان
هر وقت باران می بارید از دور می بوسیدمش

در گل بمانده پای دل * جان میدهم که جای دل
واز اتش سودای دل * ای وای من ای وای دل

دروغای قشنگ

گفتی باید بنویسم که شب قصه قشنگه
رو سر ثانیه هامون یه حریر رنگ به رنگه
گفتی باید بنویسم جاده ی ترانه بازه
شب رو سیاه قصه از ستاره بی نیازه
گفتی باید بنویسم اما سخته این نوشتن
چه شبای رنگ به رنگی
چه جماعت یه رنگی
نه مسلسلی نه جنگی
چه دروغای قشنگی
من می خوام یه آینه باشم روبه روی این دقایق
مثل یه بغض قدیمی واسه دلتنگی عاشق
اما اینجا سنگ سایه می شکنه آینه ها رو
تو یه لحظه برف وحشت می پوشونه جای پا رو
اینجا باید بنویسی که چشای شب قشنگه
اینجا جای آینه ها نیست اینجا وعده گاه سنگه
چه شبای رنگ به رنگی
چه جماعت یه رنگی
نه مسلسلی نه جنگی
چه دروغای قشنگی

نوشته های دیگران ()